Pilonder

beschrijving

In zijn tweede bundel Pilonder laat van der Vegt het lyrische voor een deel achter zich. Drie lange gedichten vormen de as van de bundel. Een dwingende structuur is een van de belangrijkste stijlkenmerken van van der Vegts poëzie. Het ritme dat hierdoor ontstaat geeft de gedichten een bezwerend karakter. Zo smeedt hij woorden die op het eerste oog niets met elkaar gemeen hebben tot een logica.
Lezen!















3 gedichten uit Pilonder:


trek een lijn over je verhemelte
er valt een ster in je mond
en je hoeft niet meer te praten
vlammend langs de horizon
zoekt je stem zich een eigen weg

het universum musiceert weer
niet meer met sferen maar met snaren
de cirkel op je buik
heeft een naam voor zijn eigen klank

scheur het eelt van onder je voeten
de aarde rolt voort zonder je te raken
waar de horizon zijn adem inhoudt
zal je stem je vertellen wat
hij voor je heeft gevonden

*

met de zon in mijn mond ben ik opgestaan
van de mangrovebossen van mijn weten
ik heb mijn vorm uitgehangen aan de
haken van violette nevels
mijn voeten tot de grond

de sterren spelen in mijn oksels

Als de wind zwelt in mijn borst
ben ik het zeil waaraan de
wereld zich door haar uren takelt

en jij, in het bootje van je lichtste zinnen
trekt een lijn van tepel naar tepel
tekent met een losse slag van je riem
mijn hart op de plek van mijn hemel


*

vierkant in de band van het donker
kantelend door de damp van weifelende regens

hier is niemand
en niemand is hier

welk landschap zal ik over blauwe aarde uitleggen
om er de morgen mee te begroeten

een hand zal komen en vragen
en uitwissen wat hij heeft gevraagd

de avond waait niet
de avond ademt

de damp van weifelende regens